دکتر های احمق

از صبح که بیدار شدم تب داشتم، ولی دلم نمیخواست به مامان بگم. آخه دیگه خسته شدم. صبح دانش اموزم اومد و تا منو دید فهمید حالم بده. حتی بهم گفت زیپ شلوارم بازه! باورتون میشه؟ در این حد حالم بد بوده. زیپ شلوارمو نبسته بودم!

بعد از اینکه رفت مامان از صورت قرمزم فهمید تب دارم و گفت مرخصی بگیرم تا برم دکتر. همه ی بعد از ظهر رو توی اتاقم دراز کشیدم و صورتم رو چسبوندم به سرامیک اتاقم تا خنک بشم.

از دکتر رفتن بدم میاد. اونا بی سواد ترین ادمای روی زمینن. مخصوصا اونایی که متخصص هستن. از اونجایی که به خاطر این تب کردنام پیش همه دکترا رفته بودم، فقط این متخصصه باقی مونده بود. ازش خوشم نمیاد. چون قبلا هم دیده بودمش و می دونستم خیلی بی سواده. حکایت اون گاویه که تو موقعیت مناسب قرار گرفته و بقیه می پرستنش. این هم چون تنها متخصص گوش و حلق و بینی اینجاست همه فکر می کنن کارش خیلی درسته. اما من می دونم که چقد بی سواده. بعد از رفتار زشت منشیش وارد  اتاق شدیم. این آقا همیشه منتظره تا شما جمله تون تموم بشه و بعد اون بگه اصلا همچین چیزی نیست. بهش گفتم که سخت نفس می کشم و گلوم و بینیم و ریه م از چند ماه پیش مشکل پیدا کرده. تب می کنم و تاحالا کلی انتی بیوتیک خوردم و امپول زدم اما فایده نداشته. 

یه چوب برداشت و گذاشت توی دهنم. بعد هم چوبو کاملا فرو کرد تو گلوم :|  منم حالت تهوع گرفتم و رفتم عقب . اقای به اصطلاح دکتر گفت دیگه اینکارو تکرار نکن. میخوام گلوتو تحریک کنم ببینم ترشح داره یا نه. تحریک!!

به خودم گفتم ثنا سعی کن اگر خواستی بالا بیاری، روی صورتش اینکارو کنی. . . متاسفانه بالا نیاوردم. حیف! باور کنید همون لحظه ازش عکس می گرفتم و میذاشتم اینستاگرام با هشتگ #دوزاری

دکتر گفت هیچیت نیست. من مشکلی نمی بینم. گفتم پس چرا حالت تهوع دارم. گلوم اصلا حالت عادی نداره. گفت تهوع ربطی به من نداره برو  دکتر داخلی، گوارشی، اعصاب. . .

گفتم  تب دارم. ایشون فرمودن که از کجا می دونی تب داری؟ گفتم خب تنم داغ میشه. درد میگیره. همه میفهمن که تب دارن. گفت که نه اینجوری نمیشه گفت کسی تب داره. شاید تب نداری. فقط با درجه میشه فهمید که کسی تب داره. همه چیزت مثه ادمای عادیه. و من همش فکر می کردم که چرا درجه ش رو نمیذاره توی دهنم تا بهش ثابت بشه که تب دارم و همزمان محاسبه می کردم که پول ویزیتش برابر با شش ساعت تدریس منه. اونم تدریس همراه با لبخند زورکی و تحمل یه عده اسگل و یه سری اولیای بی فکر و هزار تا حرف از مدیر و. . . 

این اقای متخصص پول گرفت تا یه چوب بستنی رو فرو کنه تو دهنم و باعث بشه حالت تهوع بگیرم و بعد بهم بگه تو سالمی. همش هم توی دو دیقه!

آخرش هم بهم گفت تبت رو جدی بگیر خطرناکه. میتونستم بهش بگم خب عوضی الان قبول کردی که تب دارم؟ ولی نگفتم. چرا؟ چون خاله م اکثرا بخاطر گوشش میره پیش این دکتر. و من نباید چیزی رو خراب کنم.

به هر حال این آقای زپرتی آخرین امید بود و دیگه جایی نیست که نرفته باشم. از این به بعد فقط تحمل می کنم.