ریفلاکس

دیروز نوبت دکتر داشتم. دکتری که فوق تخصص داشت. البته قرار بود سی ام مرداد برم دکتر چون منشی ها گفتن دکتر وقت نداره ولی یکی از همکارام گفت من دوست منشی هستم و برات یه وقت می گیریم و خلاصه با پارتی بازی و اینا وقتمون همین دیروز افتاد. خیلی از دست دکتر ناراحت بودم که حتما باید با اشنا و فامیل ازش وقت گرفت. اما مطبش خیلی تمیز بود. ما دقیقا جلوی اتاق آندوسکوپی نشسته بودیم و همین باعث شد که ضربان قلبم بره بالا و حتی دستام می لرزید. به مامانم گفتم اخرین باری که از مطب دکتر تا این حد می ترسیدم برمیگرده به دوران دبستانم. خود دکتر به قدری مودب بود که اصلا باورتون نمی شه همچین دکتری وجود داشته باشه. وقتی وارد اتاق شدیم از جاش بلند شد و کامل به حرفام گوش داد و حتی جواب سوالای بی مزه ی مامان مثل" یعنی دخترم خوب می شه؟" رو با لبخند می داد. گفت نیازی به آندوسکوپی نیست و من فقط رفلاکس خفیف دارم. البته اصلا حرفی از آندوسکوپی نزد. مامانم ازش پرسید یعنی آندوسکوپی لازم نیست؟ که گفت نه. یه قرص کوچولو که اندازه ش یه کم از دونه برنج بزرگتره بهم داد و گفت سه ماه دیگه هم بیا. توی اتاقش یه راه داشت به اتاق آندوسکوپی. اونجا هم خیلی ترسیدم. فکر کنم اگه می گفت باید برم اونجا، فرار می کردم.

اخه دکتر انقد مودب و تمیز؟