امروز صبح دو تا کلاس داشتم و ساعت 1.30رسیدم خونه. خیلی خوابم میاد. تیچر بودن خیلی کار سختیه چون حتی وقتی خسته و خوابالویی یا گرسنه ای باید یه سری از بچه هایی رو که ذاتا لوس هستن تحمل کنی. لبخند بزنی. و جوری رفتار کنی که انگار اصلا متوجه نشدی اونا چقد لوسن.
یه کتاب خونده بودم که توش دو تا پسر یه سری بمب و تفنگ میسازن و بعد همکلاسی ها و معلماشونو که خیلی با اینا بد رفتار می کردن می کشن. بعد الان به این فکر می کنم که چقد خوب می شد اون دوتا پسره میومدن تو اپارتمان ما و این واحد رو به روییمونو به طرز فجیعی... نه ولش کن.
آره والا گفتی . بعضیاشون اینقدر لوسن که گاهی دلم میخوات خفه شون کنم . اما بجاش لبخند میزنم . بغل شون میکنم و گاهی حتی میبوسمشون . تیچر بودن با حداقل حقوق و مزایا خییییییییلی سخته . اما من کارم رو دوس دارم .
Afarin