اسمایل

جمعه صبح کلاس خصوصی دارم. یعنی من می رم خونشون. سه تا بچه ی خیلی با ادب و شیطون و دوست داشتنی هستن. خوبیش اینه که نزدیک خونشون پله. یعنی بعد از کلاس از رو پل رد می شم و می تونم پرنده ها رو ببینم و همینطور کلی کشتی که کنار بندر موندن و بهم دست تکون می دن می گن ثنااااااا چطور مطوری؟؟؟ منم می گم فدا مداااا. بعد اونا میگن شهید مهیییید :)))
بعدش سوار تاکسی می شم و تو راه خونه به ناهار فکر می کنم. بعد از ناهار مامان میخوابه و من می رم تو اتاقم آهنگ گوش می دم سلفی می گیرم. می رقصم. پیانو می زنم و خوش میگذرونم. بعد از اتاق میام بیرون و مامانو بیدار می کنم میگم بیا چای بخوریم.
قشنگ معلومه هیچی برا گفتن ندارم نه؟ ولی به زور می خوام بنویسم.
پنج شنبه( یعنی دیروز) کلاس موسیقیم کنسل شد. منم کل هفته رو تمرین کرده بودم. روزی چهار پنج ساعت. البته بازم کلی ایراد  داشتم اما مهم تمرین بود. حالا باید تا پنج شنبه هفته ی دیگه بازم همون قبلیارو تمرین کنم.
یکشنبه نوبت دندون پزشکی دارم. باید از همه دندونام عکس بگیره تا یکی یکی پرشون کنم.
هی یادم می ره اینجا طریقه ی صحیح مسواک زدن رو بنویسما. حیف! آخه تو مدرسه که یاد نمی دن. اگرم یاد بدن همش اشتباهه. تو اینترنت هم چیز به درد بخوری نیست که بهتون لینک بدم. خودم باید بنویسم واستون.کاش به جای اینکه تو مدرسه لگاریتم و تابع یاد می دادن مسواک زدن رو یاد میدادن و یا استفاده از نخ دندون. ههههععععییییی.
و در آخر اینکه روزهاتون رو با نگه داشتن کینه در دل نگذرونید. حیفه! باور کنید حیفه لحظه ای از زنده بودنتون رو با کینه بگذرونید و ندونید که این دنیا اصلا جدی نیست.
بخند جانم بخند.