بهم حق بده

فکر کردن، چک کردن، و نگاه کردن به آدمای موفق(  در زمینه ی موسیقی  و پیانو) باعث می شه خیلی بیشتر و با انگیزه تر تمرین کنم.
به نظرم رسیدن به موفقیت( از این موفقیت معمولیا نه. از اون بزرگا) چیزی نیست که در طول مسیر خیلی بهت خوش بگذره و انگار اومدی مهمونی. باید به معنی واقعی کلمه، خسته و داغون بشی( به عبارتی سرویس بشی) اون وقته که تو راه  درستی و داری خوب پیش می ری.
به من پیشنهاد کار شد که بتونم صبحا برم اونجا. بعد از ظهرا هم اموزشگاه که مثه همیشه میرم. اما قبول نکردم. صبح های من فقط برای پیانوئه.
توی محل کارم چیزی هست که اذیتم می کنه. امیدوارم به بهترین نحو حل بشه.
دوباره درد گردنم شروع شده. فقط برا اینه که دیگه ورزش نمی کنم. در اینجا هم امیدوارم دوباره تو کله م فرو بره که ورزش جزئ جدا نشدنی از زندگیه و به همون اندازه که موسیقی برام مهمه ورزش هم مهم باشه.
و در آخر باید بگم: یه آدم موفق اونیه که هیچ وقت جا نزد. بیخیال نشد. کم نیاورد. سختی هارو به جون خرید. حوصله کرد.