چرا وقتی آدم توی جمع نشسته حتما باید حواسش به همه ی حرفا باشه، همه رو نگاه کنه، یه لحظه هن به یه نقطه خیره نشه؟ چرا همدیگرو راحت نمی ذاریم؟ تو یه جمع چند بار از طرف می پرسین "کجایی؟" . خب بذارین دو دیقه فکر کنه. شاید حوصلش سر رفته.
غر غر بعدی:
از وقتی تصمیم گرفتم با همکارام انگلیسی حرف بزنم، چنان چشم غره ای می رن و ایش ایش می کنن که من دهنم وا می مونه و هی به خودم میگم مگه اینا انگلیسی درس نمی دن؟ پس این همه تنفر برا چیه؟