شتتتتت

همونطور که دیشب هم گفتم انگار هر جنس مونثی محکومه به اینکه یه جمله ی چندش آور از مردی که از کنارش می گذره بشنوه. فرقی هم نداره چه لباسی پوشیده باشه. اینکه میگن آرایش کنی، مانتوت کوتاه باشه و فلان همش حرفه. منی که هر روز با مقنعه و مانتویی که مناسب محل کاره می رم بیرون هم از این قضیه در امان نیستم. انگار این یه حکمه. انگار بین خودشون میگن هرموقع از کنار یه خانم رد شدیم باید یه چرت و پرتی بگیم. ولی از کنار یه آقا که رد شدیم باید خفه خون بگیریم. البته دیدم که حتی آقایونی که یه گمی شسته رفته هستن و اینا هم از هم جنس های خودشون متلک می شنون. این جنس مذکر چیه که به هیچ کس رحم نمی کنه و به همه نگاه ج.ن.س.ی داره؟ شاید اون خانم بتونه تمام سال رو تحمل کنه و سکوت کنه و حرفی نزنه ولی وقتایی که خودش درگیری فکری داره چی؟ وقتی اعصابش خرد باشه باید یه چیزی هم تو خیابون تحمل کنه. اونوقت ممکنه برگرده بهتون بگه گه بخور! یا ممکنه حتی فحشای بدتری بده. گرچه می دونم شما فحش هم بشنوی شاد می شی. کاش یه قانونی میومد که هرکی بهتون چرت و پرت میگه می تونین له و لوردش کنین.