بازگشت یواش و شاکی طورانه ی ثنا خانومیان اعظم

تو استراحت(!) پیانو تمرین کردنم بودم که یادم اومد یه وبلاگی هم داشتم. دلم خواست بیام و اینجا بنویسم...

وبلاگ یه گوشه ی امن و بی سر و صداست و وقتی می نویسی دو نفر دیگه پستتو تو گروه بی مزه ی خصوصیشون فوروارد نمیکنن و چارتا لیچار بارت نمی کنن =)) الان متوجه شدین محیط مسخره ی دخترونه ی کانال نویسی چطوریه؟ :)) خلاصه که تا می تونی باید سکوت کنی و خودتو بزنی به اون راه. به کری(ناشنوایی) :))

آره! آقا چه برو بیایی بود تو وبلاگا. بلاگفا رو که خاطرتون هست؟ انگار یه سری منتظر بودن بلاگفا یکی دو ماه نابود شه که اینام وبلاگ نویسی رو ببوسن بذارن کنار و بچسبن به همون اینستاگرام حجم خور اعتیاد آور تایم کانسیومینگ!! اونم چی؟ آخر میری سه تا اکانت فیک میسازی که وقتی تو لایو امثال ن.دا. یاسی فحش می نویسی، فک و فامیلا و آشناها که صد در صد تو اون لایو حضور پرررر رنگ دارن(با آیدی فیکاشون) نبیننتون :/ این بود آرمان های یک بلاگر؟ 

تا برنامه ی بعدی خدافز