شرایط موجود در محل کار

به احتمال خیلی زیاد اون همکارم که گفتم دوسش دارم ولی روز آخر بهم گفت چرا به فلان دانش آموزت A دادی و منو حسابی ناراحت کرد، وبلاگمو پیدا کرده و اتفاقا اون پست هم خونده. چون از 14فروردین که دیدمش کلا یه جور دیگه شده. اولش فکر کردم من زیادی حساس شدم و تلقین می کنم که اون عوض شده ولی وقتی دیروز داشت راجع به یه دانش آموزی نظر می داد رو به من کرد و تا خواست توضیح بده گفت هیچی ولش کن. اینجا بود که مطمئن شدم اینجارو خونده. حالا این ترم کلاسی که دانش اموزاش سه ماه گفتن خانومیان(یعنی من) تیچرشون بشم رو دادن به این همکارم و اون دانش اموزا هم همون جلسه اول (یعنی دیروز) خیلی راحت به این همکارم گفتن چرا خانومیان تیچرمون نشده؟ ما منتظر اون بودیم و...

همکارم هم ناراحت شده(حق داشته منم جاش بودم ناراحت می شدم اما نه تا این حد) بعد از کلاس اومد دفتر و به کارشناس مربوطه(من عاشق این کارشناس هستم حتی اگر بهم فحش بده) گفت که بچه ها خانومیان رو می خوان و چرا کلاسو ندادی بهش و این صوبتا.

و جالب اینکه کلاس ترم پیش همین همکارم رو هم دادن به من. البته بچه های خیلی موبی بودن و کلاس خیلی خوبی بود. 

از طرفی می گم نکنه همین کارشناس به همکارم گفته که چرا به خانومیان گفتی نباید به اون دانش اموزه A می دادی. شاید اینجارو نخونده و خانم کارشناس خودش تصمیم گرفته که همچین حرفی رو به همکارم بزنه. از هیچی مطمئن نیستم.

اما اصلا از اینکه کسی وبلاگم رو پیدا کنه نمی ترسم. البته به جز دریل :| نه حتی از دریل هم نمی ترسم. دروغ که نمی نویسم. ثبت وقایع روزانه است :\