آه ثنای جا مانده

ثنا هستم

ثنای خانومیان

اومدم تا از جمعه ی عجیب بنویسم. هرموقع از محیط کانال زده می شم به اینجا پناه می برم. یعنی نمیگم دیگه نمی نویسم. فقط جای نوشتن رو عوض میکنم. مسخره نیست؟ اینکه من حتما باید بنویسمو میگم. مسخره ست.

خب بگذریم.. جمعه ی عجیبیه. شاید چون به طور مرموزی(مرموذ که نیست نه؟) همه جام درد می کنه. حتی برخورد لباسم به تنم حس درد بهم می ده. یه چیزی تو مایه های آنفلوانزا. اما نه دقیقا خودش. فک و فامیلاش.

احساس میکنم اومدم پیک نیک، همه برگشتن خونه و منو بیرون جا گذاشتن.