محدود باشید. . . باشه؟

امشب لیلا گفت موهاش رو که خیلی بلند شده بود، کوتاه کرد تا ثابت کنه میتونه از چیزایی که دوست داره بگذره. این حرفش باعث شد که از خودم بپرسم حاضرم از چیزایی که دوست دارم بگذرم یا نه. . .؟

هیچوقت حاضر نیستم از آدما یا چیزایی که دوست دارم بگذرم. مگه اینکه خودشون برن یا کسی ازم بگیردشون که در این صورت هم حس خیلی بدی بهم دست می ده.

خوشحالم که تعداد ادما و چیزایی که دوست دارم انگشت شمارن. شاید کمتر از انگشتای یه دست! اصلا سه تا انگشت. . .

یکی از عذاب آور ترین چالش های زندگی برام همین جدا شدن هاست. برای همین هم دوست داشتنی هامو خیلی محدود کردم یا چیزایی رو دوست دارم که مطمئنم کسی نمی تونه ازم بگیزه. مثه شیرموز. . . کتاب . . . انیمیشن . . . و از این قبیل

این "از این قبیل" گفتن های من بسیار معروفه.

درواقع نوشته مورد نظرم اینجا باید تموم بشه اما حس حرف  زدنم هنوز سر جاش هست. پس ادامه میدم.

الان توی هال نشستم. روی مبل. کنار برادر ایت، آلفرد! پاهام روی میزه. هرموقع که من تو خونه جوراب می پوشم یعنی بدونید که هوا خیلی سرد شده. الان هم جوراب پوشیدم. مامان توی اتاق خوابیده. صدای بارون از هر طرف شنیده میشه. امروز آنه شرلی دیدم، طراحی کردم و برای مامان سه کیلو نارنج رو باااا هم آب گرفتم. اخه ما شمالیا غذاهامون ترشه. و از آب نارنج، آب قوره(غوره که نیست نه؟) و آب انار استفاده می کنیم. یعنی زمانی از سال هست که کلی آب نارنج میگیریم و در طول سال ازش استفاده می کنیم. خب از کارای  امروزم می گفتم. . . حموم هم رفتم و بعد به مامانم گفتم موهامو شونه کنه و ازش خواستم که بوسم  کنه. بعد اندازه موهامو با عکس گیسو کمند( یه شخصیت انیمیشنیه) مقایسه کردم تا ببینم چقد مونده تا اندازه موهای اون بشه که خب تا هزار سال دیگه اون قدی میشه چون موهای گیسو کمند خیلی خیلی بلنده.  بعدش اون کتابخونه ای که تو ذهنم بود رو کشیدم و الان دیگه حس حرف زدنم تموم شد. . .

همین