مهربانو

رباب یا همون مهربانو که برام مثل یه خواهره، همیشه یه جوری شرمندم می کنه که نمی دونم چجوری ازش تشکر کنم چه برسه به جبران. اون اکثرا از دستم ناراحت میشه. و من حتی نمی فهمم که اون از دستم ناراحته. بعدش خودش مجبوره بهم بگه که ناراحته و وقتی توضیح می ده از کدوم کارم ناراحت شده حسابی تعجب می کنم! چون وقت کافی ندارم و همیشه مشغولم، خیلی کم باهاش حرف می زنم و حتی شده که شبا پیامشو بخونم و وسط نوشتن براش خوابم ببره. اون خواهر منه ولی من هیچوقت نتونستم براش یه خواهر باشم. ولی وقتی می دونم که هست، خیلی خیالم راحت میشه.

امروز پستچی اومد و من به مامان گفتم چیزی نخریدم که پستچی بیاد نمی دونم چرا اومده. بعدش دیدم یه بسته از مهربانو اومده! توش شکلات و کتاب و نقاشی و دست خط خودش بود. گریه نکردم ولی بغض اومد تو گلوم. چون من واقعا براش کم میذارم و هیچوقت خواهر خوبی نیستم اما اون همش به من محبت می کنه. شما نمی دونید که نقاشیشو چجوری توی اون پاکتی که خودش درست کرده بود گذاشت. اصلا نمی دونید کاغذ کادوش چقد خوشگل بود. من دوست و خواهر خوبی نیستم. حتی بلد نیستم ابراز احساسات کنم. مهربانوی مهربون و لطیف، همیشه به منی که تو مغزم پر از سنگه محبت میکنه.

.

.

نمی دونم چجوری ازت تشکر کنم. همه چیز خیلی خوب بود. اون شبی که ادرسمونو پرسیدی و گفتی میخوای بیای خونمون حتی یه درصد فکر نکردم که میخوای چیزی پست کنی. واقعا منتظر بودم خودت بیای. تو خیلی مهربونی و من لایق این همه مهربونی تو نیستم. نمی دونم چجوری جبران کنم. فقط اینو بدون که همیشه بهت فکر می کنم حتی وقتی تو کلاسم یا از جلوی مغازه های رنگی رد می شم یا وقتی یکی از خواهرش تعریف می کنه یا وقتی یه خانمی رو میبینم که شبیه توئه. هم خودت رو خیلی دوست دارم هم دخترت رو که یه جورایی من خاله ش می شم. همه یادگاری هات رو دارم.حتی کاغذ کادوهارو. خیلی خیلی ازت ممنونم و میخوام که منو ببخشی اگه در طول روز نیستم. خیلی دوستت دارم.