یکی از توجیه های مسخره ی کتاب های دینی برای وجود روح این بود که می گفتن مثلا اگر دستتون قطع بشه بیفته اونور، هیچوقت دستتون نمی گه این من هستم. بلکه بقیه بدنتون می گه این منم و دیگه شما اون دست رو از خودتون نمی دونین.
خب اسگل اگه مغز و دهنت و هرچیزی که مربوط به حرف زدنه توی دستت بود، اون وقت بعد از قطع شدن دستت، همون دستت می گفت که این من هستم. می فهمی؟ یعنی همش بخاطر مغزه. مغز!
نیچه:|
وات؟
روانت از جسمت زودتر خواهد مرد ، نیچه میگه اینو دیگه. نمودش توی کلامتون بود
من فقط به جسم اعتقاد دارم
مغز تنها برای جسمه خاصیتش و مفید بودنش برای این دنیاییه که منو تو توشیم خارج از اون نمیره همینجا مدفون میشه
دنیای دیگه ای در کار نیست. همه چی همینجا مدفون میشه
نمیشه همه چیز رو یکطرفه نیست یا هست کرد.. من یا شما یا بقیه نرفتیمو بیاییم نمیدونم واقعن هست یا نیست نظرات و آرای بقیه هم برای تایید یا ردشون نیست یا معتقد شدن و محدود شدن به نظرات و حرافی اونا ..و.. چی می خواستم بگم؟! یادم رفت! نه! نگفتمش..
هر چی هستیم راضی کننده نیست.. نه اونطور که باید..
هرکی یه نظری داره دیگه
اما خیلی بحث ساده ایه و وجود یه دنیای دیگه افسانه ست