به درک

دختر خاله م و پسرش (13سالشه) اصلا باهام خوب رفتار نکردن و نمی کنن. منو تو اموزشگاه می بینن روشونو برمی گردونن. یه بارم من رفتم جلو عین احمقا باهاشون دست دادم ولی دفعه بعد که منو دیدن بازم همون کارو کردن. تو خونشون اصلا تحویلم نمی گیرن و ... نمی خوام دونه دونه ش رو بنویسم. همه ش رو قبلا نوشتم.

بعد امروز بچه ی دختر خاله م رو با خاله م بیرون دیدیم. رفته بودن بلوار و بعد می خواستن برن جایی چیزی بخورن. من  و مامانم میخواستیم بریم بلوار اونجایی که مامان دوست داره چای بخوریم. وقتی داشتیم سلام علیک می کردیم مامانم با پسر دختر خالم دست داد و منم مجبور شدم دست بدم. بعدشم مامانم بهش گفت بیا بوست کنم! و بوسش کرد. 

ببین اون لحظه اشک تو چشمم جمع شد. قلبم داشت له می شد! جدی می گم! به زور لبخند می زدم. بعد مامانم بهشون گفت بیاین بریم با هم چای بخوریم. ولی اونا گفتن نه. و حتی نعارف نکردن که ما باهاشون بریم(من که باهاشون بهشتم نمی رم چه برسه. . . ) به محض خداحافظی به مامانم گفتم اگه یک بار دیگه جلوی من اون بچه رو تحویل بگیری دیگه ما هیچ نسبتی با هم نداریم. با عصبانیت اینو گفتم.  یه حرفی هم زدم که خیلی بدتر ازاین بود ولی دیگه اینجا نمی نویسم.خصوصیه. بعد برگشتم به مامان نگاه کردم دیدم چهره ش یه جوری شده. دقیقا همونجوری که وقتی 22ساله م بود و میخواستم برای انتخاب شهر دانشگاه برای ارشد اول تهرانو بزنم شده بود. می گفت شوهر کن بعد برو تهران :|

خلاصه که چهره ش خیلی یه جوری بود. انگار که فشارش رفته بالا و الان حالش بد می شه برا همین ادامه ندادم.

بعد مامانم گفت بریم خونه اصلا نریم بلوار. بهش گفتم من بخاطر اونا روزمو خراب نمی کنم. درصورتیکه روزم خراب شده بود. بعد از دو تا کلاسی که واقعا ازم انرژی میگیره داشتم با مامان می رفتم بلوار و اونوقت. . . 

حتی امشب همکارام گفتن بیا با ما بریم سینما گفتم نه مامانم تنهاست نمیام. موقع چای خوردن بهم نگاه نکردیم و حرفی هم نزدیم.

اولین بار بود که بخاطر رفتار بدم پشیمون نبودم. به مامانم گفتم وقتی اون عوضی رو بوس کردی من مردم. گفتم اصن برو مامان همونا بشو. بعدش تو نوت گوشیم یه جمله نوشتم. که مهم نیست چه جمله ای بود. به زور خودمو کنترل کردم که گریه نکنم و بعدش یه عالمه خوابم گرفت. دوست داشتم سرمو بذارم رو میز و بخوابم. بعدش دلم خواست یه پدر داشته باشم که این موضوع رو امشب بهش بگم و اون بغلم کنه و بگه مهم نیست چون اون منو بیشتر از همه دوست داره. بگه همیشه پدرم می مونه. ولی خب ندارم. من از تو درخت درومدم. پدر ندارم.

.

.

شما جای من بودین ناراحت نمی شدین؟ صد در صد می گید نه. اکثرتون موقع کامنت دادن خودتونو فداکار و با گذشت نشون می دین.

البته من دیگه نمی خوام به کار مامان اهمیت بدم. دیگه مهم نیست.