هی حرف می زنم دیگه

اصلا مهم نیست چه زمانی کاری رو شروع می کنید. مهم اینه جوری شروع کنید که انگار خیلی وقته توی اون کار هستین. می شه تو یه مدت کم، اندازه ی کسی که چند ساله کاری رو برا سرگرمی انجام داده یاد بگیرید. حتی خیلی بیشتر. کافیه به دور و برتون نگاه کنید و ببینید چند هزاااار نفر ول معطلن. اونوقته که می فهمین هیچم دیر نیست. هیچم عقب نیستین. حالا خیلیام هستن وقتی می بینن عقب نیستن، بیشتر پنچر می شن و با خیال راحت به استراحت می پردازن:دی خب عزیز من، اونوقت تو هم به جرگه ی ول معطل ها می پیوندی ها! باز که نشستی منو نگاه می کنی! دهه! به قول شاعر: تکون بده! :دی
تو بعضی از کلاسا بعضی از دانش آموزا یه جوری رفتار می کنن انگار من بهشون گفتم بیاین کلاس! خب عزیز من، حوصله نداری نیا! :|
بعضی از آدمام هستن که حرف زدن از هیکل شما براشون حکم حرف زدن راجع به آب و هوا رو داره. یعنی به همون اندازه که آدم برای شروع یه مکالمه می گه هوا چقدر فلانه، این آدما می گن وای چقد لاغر/چاق شدی! خب به تو چه؟! کمبود ویتامین مک که گردن تورو نمیگیره! غذای خونه ی شمارو هم که قرار نیست بخورم. دکتر تغذیه هم که نیستی. کلا به توووو چهههه؟؟؟؟
به هرچی اعتقاد داشته باشین پیش میاد. این همه خوبه هم بد. خوبه چون خیلی خوب می شه اگه فکرای قشنگتون اتفاق بیفته. بده چون تو کله ی بعضیامون پر از اعتقادات منفیه.