عذر خواهی

یکی از بی گناه ترین آدمای روی زمین اون دسته از وبلاگ نویس هایی هستن که همه چی رو می نویسن و برای جلب نظر کسی، نه می تونن عکسی بگیرن بذارن تو وبلاگ نه چیز قابل توجهی دارن. بیچاره ها فقط می نویسن که نوشته باشن و بعد همچنان یه عده هستن که میان براشون فحش های رکیک می نویسن. می دونین؟ وقتی تو اینستا یا وبلاگ کسی می بینم گله میکنه از این همه بی احترامی، فکر میکنم خب حتما اون آدمی که داره فحش می ده حسودیش شده به وسایلا و زندگی این آدم.
اما وقتی یکی به من فحش می ده تعجب میکنم! چون هیچی ندارم که قابل حسودی کردن باشه. اگه باعث شدم ذره ای حس حسادت بیاد تو دل کسی، یا با خوندن من، احساس کرده خودش تو وضعیت بدیه، اگه ذره ای باعث شدم از زندگی خودتون بدتون بیاد از صمیم قلبم معذرت می خوام و بدونین عمدی نبوده و حتما اشتباه برداشت کردین. اگر فحش می دین چون دلتون نمی خواد من بنویسم، فقط کافیه وبلاگمو باز نکنین. اگه پدر کشتگی قدیمی بینمون هست چه من مقصر بودم چه شما، خودم ازتون عذر خواهی می کنم. منو ببخشید که باعث شدم این کینه تو دلتون به وجود بیاد. من با وجود این همه فحشی که می دین، فقط آرزوی خوشبختی براتون دارم. و می خوام اونقدر از زندگیتون راضی باشین و درگیر خوشبختی بشین تا اصلا وقت نداشته باشین حتی به من فکر کنین. بازم میگم اگر حتی یه ثانیه حس بد توی دلتون آوردم معذرت می خوام.